Werkgroep Buitenveldert / A.J. Ernststraat 112, Amsterdam: 45e verslag – ma. 28.9.09 – 7 deelnemers.

Opening bijeenkomst: 20 uur; de gesprekleider heet eenieder welkom, stelt vast dat geen nieuwelingen aanwezig zijn, waarna namens het bestuur wederom wordt aangekondigd dat de jaarvergadering van alle groepen plaatsvindt op zaterdag 17 oktober a.s. te Haarlem. Geinteresseerden kunnen nadere informatie krijgen na afloop van de huidige bijeenkomst.

Aansluitend beraden de aanwezigen zich over de keuze van een gespreksonderwerp. Hiertoe doet A het volgende voorstel:

A: wij hebben afgesproken over onszelf te zullen praten; en dat wil ook, maar als aanloop heb ik het in eerste instantie over een ander, die mij namelijk door zijn gedrag enorm confronteert met mijn eigen verleden en mijn domme gedrag uit de periode van mijn eigen verslaving. Het betreft een zekere Hero Brinkman, die kort geleden uitgebreid in het nieuws was, en misschien nog steeds is. Een figuur met kennelijk een ernstig drankprobleem en een politieke functie, waardoor uitglijders, zoals ruzie in het perscentrum ‘Nieuwspoort’, meteen worden opgemerkt, gefilmd, beschreven, enz., enz. Iedereen hier aan tafel zal het wel hebben gevolgd. Ik trek het mij aan vooral als duidelijk voorbeeld hoe je door ‘drank’ je eigen ruiten ingooit; hoe je je eigen krities vermogen kennelijk verliest en daarmee, in dit geval, natuurlijk jezelf en zeker ook de partij waarvoor je werkt, uiteindelijk alleen maar beschadigt. Ik herken mezelf, gelukkig van vroeger, heel sterk in dit gedrag en ben erg blij dat ik, op dit moment in ieder geval, niet meer in deze destructieve fase zit. Is dit herkenbaar voor jullie en kunnen we hierover praten, waarbij ik dan in de eerste plaats bedoel in hoeverre kan je je eigen destructieve gedrag van vroeger gebruiken als uitgangspunt om je leven opnieuw, en dan gezond, in te richten??

De aanwezigen blijken het eens te zijn met het voorstel, waarop de gespreksronde start:

B: het valt me wel op hoe gemakkelijk ‘men’ over deze kwestie praat. Dat komt natuurlijk mede door de enorme publiciteit. Maar ik voel hierin ook een vorm van hypocrisie; soms zie ik het als een waarschuwende bevestiging om vooral zelf alert te blijven op alle vormen van uitspatting – en merk daar zelf veel moeite mee te hebben – ik zeg niets tegen mensen met dergelijk gedrag – vraag me trouwens af hoe ‘hij’ nu zelf handelt, cq voelt – en breder: ik hoop dat ten aanzien van alcohol de tolerantie verdwijnt – hetzelfde geldt voor roken – maar ik heb makkelijk praten want heb in dit opzicht andere problemen: mijn gevoeligheden liggen veel meer in de hoek van bijvoorbeeld internet; ik vind dat moeilijk ‘in de hand te houden’ – ik ‘ontkracht’ mijzelf daarmee, vind het te amusant – maar per saldo is het onderwerp natuurlijk wel een mooie invalshoek om je zelf in te spiegelen.

C: inderdaad gebruik ik het voorbeeld als spiegel; kan mijzelf afvragen: wat doet ‘t met mij – de persoon Hero interesseert mij niet zo – dichterbij mijn bed staat een bekende die dagelijks 1 liter jenever in zijn cola vermengt en consumeert – een verplichte cursus heeft moeten volgen om zijn probleem op te lossen – nu thuis zit met een gebroken enkel – een vriendin heeft die er trouwens ook niks meer van zegt – mij ontregelt het me niet – hij eet trouwens weinig – houdt ‘t zo al jaren vol – voor de rest laat ik ‘t voor wat ‘t is – hij weet precies hoe alles moet volgens de etiquettes – ik ga niet de politie bellen – het is zijn eigen verantwoordelijkheid – ik wens die man alle goeds – trouwens zijn gedrag ontregelt ook andere mensen – mij niet meer maar liever heb ik het over andere onderwerpen, zoals: wat maak je mee nadat je bent gestopt – onderwerpen die vroeger onder de oppervlakte bleven liggen en later blijken te bestaan – hoe leer je daarmee om te gaan – kan je die omvormen – alleen of met hulp van anderen – een andere vriend wachtte op een dotter-behandeling – dat ontregelde alles; nu is hij met succes gedotterd en kan nu nog niet ontspannen – zit als een zombie = het is het onvermogen om met de handicap om te gaan – zoek dan naar hulp, om ‘t dan weer te redden – oplossingen te ontwikkelen – dat boeit! Bij een ander geval was sprake van een ongeval op de skies: iemand ging totaal onderuit – lag drie maanden in het ziekenhuis – zijn grootste handicap was: het vragen om hulp, want hij wilde zelfstandig zijn en zag dat anderen er veel erger aan toe waren, is achteraf trots met zijn eigen oplossingen en daar gaat ‘t natuurlijk om….

D: weet niet wat ik hieraan kan toevoegen….

E: natuurlijk herken ik mezelf in het bespottelijke gedrag van die meneer in Den Haag: volgens mij kan het het begin zijn van een bijzonder gezond vervolg. Zo heb ik dat in ieder geval zelf meegemaakt. Op den duur worden al dit soort ervaringen wel een stuk relatiever. Zelf ben ik net terug van het cremeren van mijn 2-ling zusje in Spanje, die twee zwaar gehandicapte kinderen achterlaat. Dat zijn zaken van andere orde. Het maakt me bescheiden, want ik begrijp in ieder geval weer eens duidelijk dat een mens moet stoppen met zeuren, met verwend gedrag maar gewoon dient aan te pakken, verstand op nul, gezond leven en ophouden met zeggen dat het allemaal zo moeilijk is.

F: ik ken ‘Nieuwspoort’ en kan melden dat daar, in ieder geval vroeger, enorm werd gezopen – ‘t is er als ‘t ware voor opgericht – het is daar een circus. Zo’n bericht moet je wel een beetje tegen die achtergrond zien. De betrokkene zal dus vast en zeker niet de enige niet-geheel-onthouder zijn…

G: ik hoop van harte dat de betrokkene er op een positieve wijze uitkomt – zelf kijk ik naar de programma’s van dr. Phil op de tv: ik zie daar wat er gebeurt met jongeren / drank / de zwaarste gevangenissen / volg ook de gevolgen van een en ander – gelukkig heb ik zelf een goed huis en tuin: staps gewijs ontwikkel ik een nieuw leefprogramma om uit het moeras te raken. Dat kost dus tijd. Het is maatwerk.

Hiermee is de gespreksronde voltooid en krijgt A de gelegenheid af te ronden. Hij zegt:

A: in de eerste plaats wil ik even nadrukkelijk melden dat ik vanuit eigen ervaring zeer goed bekend ben met ‘Nieuwspoort’. Dat is absoluut niet ‘een of ander drankhol’: alle aanwezigen zijn daar lid of komen op speciale uitnodiging. Daarnaast moeten we niet vergeten dat drank op den duur leidt tot persoonsverandering, doordrinken ‘moet’ heel eenvoudig gierend mislopen – dat is natuurlijk het drama bij verslaving, dat gold ook voor mezelf, ook al was ik (nog) niet dakloos – de hulpverlening komt er pas later aan te pas – eerst moeten de banen en het geld weg. En laten we wel wezen: als je ‘t goed aanpakt is herstel goed mogelijk, zulks i.t.t. andere aandoeningen: dus laten we gewoon eens ophouden met al dat zelfmedelijden – je bent geen slachtoffer: hulp is er en die werkt!

De gespreksleider dankt A voor het onderwerp en de aanwezigen voor hun inbreng, verzoekt eenieder enig geld te doneren en sluit de bijeenkomst om 21.30 uur.

Amsterdam,29 september 2009.